Lambda Tarihine Kişisel bir Bakış

Bu yazının amacı, ne tarafsız bir değerlendirme yapmak ne övmek ne de kınamaktır. Aklıma geldiği gibi Lambda İstanbul'un oluşmasına sebep olan gelişimlerle başlayarak, grubu bugünkü haline getiren gelişimleri anlatmaya çalışıyorum.

Yazdıklarım, yapılan aktivitelerden çok daha zihniyet ve grup ortamı üzerine odaklaşan, araştırma sayılmayan, çok daha özel bir mektup gibi okunması gereken, kişisel ve taraflı bir değerlendirmedir. Lambda'nın eski dergisi, radyo programı gibi önemli projelerin burada sadece bir iki satırla anılmasının, ilgili gelişimleri ve zorlukları başka insanların benden daha iyi anlatabilecekleri düşünmem tek nedeni değildir. Asıl neden, konumun, neler yapıldı değil, ne neden yapıldı, yaklaşım ve mücadelenin biçimi nasıldı olması. Benzer bir nedenle katkıları ve özverisi kesinlikle takdir edilmesi gereken bir çok insandan da bahsetmiyorum, çünkü takdir etmek amacıyla değil, anlatmak amacıyla yazıyorum. Bakış açım ise oldukça kişisel, çünkü bundan vazgeçmek daha az anlatabilmek anlamına gelirdi. İçeriğini neredeyse sıfıra indirgemeden objektif olmak mümkün olmayacağından dolayı, kişisel ve elimden geldiği kadar dürüst yazmaya çalıştım. Herkes kendi bakışını ekleyerek bu metni zenginleştirmeye çalışabilir. Yazdıklarım ister dil ister içerik bakımından henüz çok eksikli sayılır, yani beni bu açıdan da iyi yansıtır. Belki daha fazla uğraşıp daha iyisini yapabilirdim. Dağıtmayı erteleyip üzerinde çalışarak ister içerik bakımından olsun ister dil bakımından bunu daha da geliştirebilirdim. Ancak ne olayların zamanlaması, ne de ruhsal gücüm her zaman istediğim gibi olmuyor. Pazar günü, 5 Kasım 2000'de Lambda'daki bütün görevlerimden istifa etme kararımı bildirdim. Beni bu istifaya getiren sebepleri ve eşcinsel mücadelesi konusundaki tedirginliklerimi anlatabilmek için bu yazıyı bu yetersiz haliyle şimdiden dağıtıyorum. Umudum, eşcinsel hareketin, daha doğrusu toplumsal mücadelenin ve kişisel gelişmenin felsefesini tartışırken, bir mozaik taşı ekleyebilmek. Muhataplarım dürüst insanlar oldukları için, amaç haklı görünmek değil, birbirimizden öğrenebilmek, hatalarımızdan da öğrenebilmek olduğu için, bütün eksikleri de seve seve teslim ediyorum. Bunları demagoji malzemesi olarak kullanan varsa, zaten o kadar uzak bir yerde ki, onun umurunda bile olamam. Öbür yandan ben de egosuz bir insan değilim, kendi kendime savunmaya kapılıp bazı şeyleri görememiş olabilirim. Yani kör noktası olmayan insan henüz tanımadığıma göre, benim de herhalde böyle kör noktalarım olmalıdır, bunları yakalarsanız size ancak ve ancak minnettar olurum.

İstanbul, 11 Kasım 2000, Heribert Mürmann

devam, I: açılma, farklı kültürler, Türkiyeli eşcinsellerle ilk tanışmlar